Yani...

Şiirlerim kadar uzakdı gülüşün.
Yapraklarına bir sonraki baharda ulaşacak ağaç ümitli,
Ama,
Bir daha hiç okşanıp koklanmayacak saçının telleri gündüzü yakalamak için rapunzel.
Bak gene soğudu hava,
Arkasından ne gelecek biliyor tüm iyi niyetli çocuklar.
Ve sanırım,
Yetmiyor artık güneşin sesi, yetişmiyor acemi duygulara...
Ne kadar kaşarlansada hayatın,
Bir yerden sonra kaşarda bozuluyor...