Perşembe, Mayıs 03, 2007

Telefonumda rüya görmeye başlamış.
Aranmayı bekler gibi aranıyor, aramak için.
Duymadığı şeyleri dinledi dün gece, şahidiyim.

Bir nefes uzakta ama galaksiler var kapsama alanları arasında, görmediği rüyaları düşünür gibi…
9 ay olmuş son çocuk öleli, en küçük olan.
En son zehrin, en pis gecenin sabahı. Ağıtları ve acısı hiç dindirilemeyecek.

1 yorum:

magnetlove dedi ki...

İnsan işte, ne yapsa bir kılıf bulacak eninde sonunda...Rüyaların son bulduğu yerde başa dönmek, başladığı yerde bitirmek. Her şey toz pembe olsa da olmasa da yaşanan anları rüya kabul etmek....Tüm yaşam bundan ibaret...